آشنایی با سازهای کوبه ای؟ 7 نوع از سازهای کوبه ای.

منظور از ساز کوبه ای چیست؟ به چه سازهایی سازهای کوبه ای میگویند؟ اصلا چرا این اسم را روی این سازها گذاشته اند؟

ساز کوبه ای نوعی ساز موسیقی است که با ضربه یا خراشیدن توسط کوبنده از جمله ضربات متصل یا محصور  که با دست زده می شود ، خراشیده می شود یا مالش می یابد یا با ساز مشابه دیگری به صدا در می آید. خانواده سازهای کوبه ای با در نظر گرفتن سازهای زوموسیکولوژیک و صدای انسان ، قدیمی ترین سازهای موسیقی را شامل می شود.

 

قسمت کوبه ای ارکستر معمولاً شامل سازهایی مانند تمپانی ، طبل دام ، طبل باس ، سنج ، مثلث و تنبور است. با این حال ، این بخش همچنین می تواند شامل سازهای غیر کوبه ای ، مانند سوت و آژیر یا پوسته کنف منفجر شود. تکنیک های کوبه ای حتی مانند کوبه های بدن می توانند بر روی بدن انسان نیز اعمال شوند. از طرف دیگر ، سازهای صفحه کلید ، مانند سلستا ، به طور معمول بخشی از سازهای کوبه ای نیستند ، اما سازهای کوبه ای کیبوردی مانند گلوبن پیپل و زیلوفون (که صفحه کلید پیانو ندارند) در آن گنجانده شده است.

سازهای کوبه ای معمولاً به دو دسته تقسیم می شوند: سازهای کوبه ای شیب دار ، که نت هایی با درجه مشخص را تولید می کنند و سازهای کوبه ای جدا نشده ، که نت ها یا اصوات را در یک درجه نامعلوم تولید می کنند.

معرفی انواع ساز های کوبه ای

با توجه به آنچه در ارتباط با قدمت سازهای کوبه‌ای گفته شد، بدیهی است که این خانواده نسبت به سایر سازها از انواع بیشتر و متنوع‌تری تشکیل‌شده باشد. در این مقاله  ما قصد داریم درباره سازهای کوبه‌ای توضیحاتی بدهیم. با توجه به نوع کوک تقسیم‌بندی شده‌اند. البته باید دقت داشته باشید با توجه به گستردگی سازهای کوبه‌ای، این پژوهش تمامی سازهای کوبه‌ای موجود در جهان را در برنمی‌گیرد و تنها به تعدادی از آن‌ها اشاره شده است.

1.بانگو(bongo)

بانگو ساز کوبه ای آفریقایی-کوبایی است که متشکل از یک جفت طبل ته باز و کوچک در اندازه های مختلف است. در اسپانیایی به طبل بزرگتر hembra (ماده) و کوچکتر Macho (نر) گفته می شود. همراه با کنگا یا تومبادورا و تا حدودی طبل باتا ، بونگوها گسترده ترین طبل دستی کوبایی هستند که معمولاً در ژانرهایی مانند پسر کوبانو ، سالسا و جاز آفریقایی کوبا نواخته می شوند. یک درامر بونگو به عنوان بونگوسرو شناخته می شود.

سبک ساز باگو ، ترکیبی از موسیقی آفریقایی و اسپانیایی برگرفته از بخش شرقی کوباست . امروزه بانگو یکی از معروف ترین سازهای کوبه ای لاتین به شمار میرود و می توان صدای آن را در همی سبک های موسیقی پیدا کرد . ضمنا این ساز در ایران به نام بینگو و بانگو معروف است.

طبل های بونگو حدود 20 سانتی متر (8 اینچ) ارتفاع دارند و قطر آنها تقریباً 20 سانتی متر (8 اینچ) و 25 سانتی متر (10 اینچ) است.

2.کنگا (congo)

ساز کنگا تا میزان زیادی ، رایج ترین ساز دستی کاربردی در موسیقی مردمی به شمار می آید . ریشه کنگا از کنگوی آفریقا است ، اما ساز خمره ای شکلی که پیش از این می دیدید در واقع سازی کوبایی که از دل نواهای محلی و بومی بیرون آمده ، کنگاها را میتوان در موسیقی جاز ، راک ، بلوز ، آراندبی ، و ورگا دید .کنگا در واقع در برگیرنده سه ساز است : کوینتو ، سی گاندو یا کنگا و تومبا یا تومبادورا (اگر کنگا چهار تیکه باشد کوچکترین خانواده کنگا “ری کوینتو” نام دارد) . ضمنا به کل این ساز در ایران تومبا میگویند.

3.جیمبه (djembe)

ساز (djembe)یکی از شناخته شده ترین سازهای آفریقای غربی است. این طبل به شکل جام  مانند و به شکل سنتی از یک تکه چوب سخت آفریقایی تراشیده می شود و روی آن از پوست حیوانات به عنوان طبل استفاده می شود. در درک غربی ، طبل متعلق به کلاس سازهای ممرانوفون در خانواده سازهای کوبه ای است.

4.آشیکو (ashiko)

سازآشیکو یک طبل آفریقای غربی است که از "یوروبالند" نیجریه نشات گرفته است. این ساز قدرتمند کوبه ای است ، دارای سر و پوست حیوانات و بدنه ای استوانه ای است. علی رغم این واقعیت که درامرهای سراسر دنیا مانند کنگ های آفریقایی-کوبایی ، آشیکو و طبل تحت تأثیر خود می نوازند ، اما به نظر نمی رسد که این طبل ها هرگز احترام شایسته ای را کسب کنند. آشیکوها djemb نیستند! آنها فقط "همتای یک djembe نیستند!

5. اودو (udu)

ساز udu به عنوان یک اثر صوتی و ساز ریتمی به اصول هر ساز کوبه ای تعلق دارد. این Udu ساخته شده و طبق Udu قدیمی آفریقا طراحی شده است. آنها با باز و بسته شدن سوراخ کناری با کف دست به صورت ریتمیک بازی می شوند. این یک صدای باس عمیق تولید می کند ، یادآور صدای Tabla هند است. این روش نواختن با صدای بدن روشن و ضربی که با ضربه انگشتان به هر قسمت از گلدان تولید می شود ، ترکیب می شود. گردن بلند و دنده ای را نیز می توان پخش کرد و صدای ضربه ای بالایی را ایجاد می کند ، یک فاصله جذاب برای صدای ریشه باس.

منشا طبلهای Udu در نیجریه است. اعضای قبایل هاوسا و ایگبو با دو دهانه صدای فوق العاده این سازهای سفالی را کشف کردند. Udu در زبان Ibos به معنی "گلدان سفالی" است. Udu را می توان در آمریکای لاتین و کارائیب نیز یافت و جهشی در فرهنگ موسیقی غربی ایجاد کرد.

6.دمبک (doumbek)

دمبک ، جز سازهایی است که در موسیقی محلی عربی ، بکار برده شده است . دمبک ، سازی است  شبیه به جام ، که همانند جیمبه آفریقای غربی ، دارای صدایی پر معنی است . این ساز از آن خاور میانه است و می تواند از سفال و فلز ساخته شود، دهانه آن بسیار نازک است ( به شکل سنتی از پوست ماهی است ) .این ساز صدایی بسیار شفاف و تیز تولید می کند و مانند جیمبه ، دارای صدایی حجیم  و پر و کاملا بم است .ضمنا این ساز در ایران به نام تمپو و در جنوب از آن به عنوان ساز ترکیبی ضرب و تمپو استفاده می کنند.

7.تار (tar)

ساز تار یک ساز خانواده با گردن بلند و کمرباریک ایرانی است که توسط بسیاری از فرهنگ ها و کشورها از جمله ایران ، آذربایجان ، ازبکستان ، ارمنستان ، گرجستان ، تاجیکستان مورد استفاده قرار می گیرد ( فلات ایران) و دیگر مناطق در نزدیکی مناطق قفقاز و آسیای میانه.

در قرن هجدهم به محدوده صدای فعلی خود تجدید نظر شد و از آن زمان به عنوان یکی از مهمترین و اصیل ترین آلات موسیقی در ایران و قفقاز ، به ویژه در موسیقی کلاسیک فارسی ، و ساز مورد علاقه برای ردیف ها باقی مانده است.

نتیجه

سازهای کوبه ای سازهایی هستند که به اصطلاح با کوبیدن  دست یا مالش به صدا در می آیند.این سازهای در کشورهای مختلف و اقوام مختلف متفاوت است و ظاهر آنها نیز متفاوت است. در این مقاله ما به چند مورد از آنها اشاره و توضیح دادیم که چگونه از آنها استفاده میشود.

در صورت تمایل میتوانید نظرات و پیشنهادات خود را با ما در میان بگذارید.