تاریخچه موسیقی کلاسیک چیست؟

موسیقی برگرفته از طبیعت و طبیعت الهام بخش موسیقی بوده، حدود پنج هزار سال پیش سومری ها با استفاده از سازی به نام چنگ قطعات موزونی برای رقص میساختند، در مصر قدیم نیز موسیقی جنبه مذهبی داشت، دوره ی رنسانس در شیوه نت نویسی تحولی پدید آمد و موسیقی پایه ی علمی یافت، شواهد نشان دهنده این است که در حدود قرن پانزدهم، ساز های مختلفی در خدمت موسیقی بوده است.
موسیقی کلاسیک ممکن است برای کسانی که بار نخست با این سبک مواجه میشوند، فاخر، ترسناک و سنگین باشد. در ادامه ی این مطلب تاریخ این سبک باشکوه را برسی میکنیم... 

 

موسیقی کلاسیک چیست؟

امروزه معنای مختلفی برای واژه کلاسیک استفاده میشود اما کلمه کلاسیک، برگرفته از واژه کلاسیوس (CLASIOUS) به معنای شاهانه است، در اصل کلاسیک یا کلاسیسم، دوره و سبک خاصی از هنر موسیقی نیست، بلکه میتوان گفت واژه کلاسیک بر پدیده ای اطلاق میشود که میتواند در اکثر دوره های تاریخی هنر به خصوص موسیقی به کار رود، مثلا آواز های شوپرت در قرن نوزدهم، کلاسیک به شمار می آید، در صورتی که شوبرت ازنظر تاریخی آهنگ ساز دوره ی رمانتیک است.                     
در نتیجه معنی واژه ی کلاسیک با مبحث آهنگ سازی، میتواند در رابطه با سبک یک دوره از تاریخ، متفاوت باشد.

ثمره تفکر کلاسیک بر هنر موسیقی

شاید تحول در موسیقی و قدمی که در راستای موسیقی کلاسیک برداشته شد، آزاد شدن اثر موسیقی از قید و بند تقلید ها، معرفی، در خدمت بودن حتی سرگرمی های اجباری بود، در نتیجه خود اصل موسیقی مد نظر قرار گرفت.

دوره های موسیقی کلاسیک

موسیقی کلاسیک از نظر سبک و تحول تاریخی به چند دوره کوچک تر تقسیم میشود:

موسیقی در قرون وسطی:

قرون وسطی یک هزاره از تاریخ و تاریخ موسیقی غرب است، موسیقی در این بازه زمان در انحصار کلیسا بوده و تکامل آن توسط آهنگسازانی که در خدمت کلیسا بودند شکل گرفت، در نتیجه اغلب موسیقی های به جای مانده از این دوره، موسیقی مذهبی است.

موسیقی در دوره ی رنسانس: 
واژه رنسانس به معنی (تولد دوباره) است، جریان فکری پیچیده ای که بین قرن چهارده و شانزدهم میلادی، باعث تحول اروپا شد.
گویا رنسانس به شکلی دوران کشف دنیا بود، دوره ای که پالسترینا، داوینچی، گالیله و شکسپیر را به خود دید.

موسیقی در دوره ی باروک: 
لغت باروک در دنیای هنر به معنای (مروارید نامنظم) است، استادانه زینت دادن و خلق کردن مشخصه های اصلی هنر این دوره به حساب می آید.
در این دوره موسیقی مانند سایر هنرهای هم عصر خود، نماد و بیانگر اشرافیت و قدرت حکومت های اروپایی بوده، همچنین نیاز کلیسا برای جذاب تر کردن نیایش هایش در گسترش این سبک و این دیدگاه تاثیر بسیاری داشته است.
از معروف ترین موسیقی دانان این دوره ویوالدی و باخ را میتوان نام برد، یکپارچکی در حالت موسیقی از ویژگی های هنر این دوره است.

موسیقی در دوره ی کلاسیک:
قرن هجدهم با جریان روشن فکری یا آزادی اندیشه از خرافات همراه بود که علیه مراسم تشریفاتی اشرافی و به نفع زندگی ساده و طبیعی صورت گرفت.
در واقع موسیقی از پیچیدگی به سمت سادگی حرکت کرد، در این میان برای بار نخست در موسیقی، ایده ی این که موسیقی مانند دیگر هنرها «هدف و مقصودی» ندارد، بلکه صرفا به خاطر خودش وجود دارد مطرح شد. 
در دوره ی کلاسیک با ایده ی (هنر به خاطر هنر)، هر چیز افراطی و خارق العاده ای کنار گذاشته شد و بیان موسیقیایی با تاکید بر کمال با استفاده از عوامل ساده تثبیت شد.
هنر این دوران بر خلاف تزئینات ماهرانه دوره باروک تمایل بیشتری به سادگی داشت، اما در زمینه موسیقی این رویکرد برعکس اتفاق افتاد. 
بتهوون استاد موسیقی کلاسیک در خلق سمفونی، سونات پیانو و کوارتت زهی محسوب شود. 
در دوره ی کلاسیک حالات متضادی در ارائه احساس در زمینه موسیقی وجود دارد و بافت موسیقی کلاسیک بیشتر هوموفونیک است تا پلی فونیک، از موسیقیدانان برجسته ی دوره ی کلاسیک میتوان بتهوون، موتزارت، هایدن و گلوک را نام برد.

موسیقی در دوره ی رمانتیک:
در این دوره احساسات در موسیقی نقش اساسی پیدا کرد، گویی موسیقی به صورت ابزاری در دست آهنگساز برای نشان دادن احساسات شخصی اوست.
در موسیقی این دوره از ترانه و سرود بیشتر استفاده میشود و الهام ادبی بیشتری به چشم میخورد، هارمونی متنوع تر است و بیشتر به تم و ملودی توجه میشود.
در دوره ی ریشارد واگنر، توبای که یکی از سازهای بادی برنجی است به ساز های بادی اضافه شد که از این ساز در باله ی دریاچه قو اثر چایکوفسکی مورد استفاده قرار گرفت.
فردریک شوپن، فرانتس لیست، فیلکس مندلسون، چایکوفسکی و سن سان از آهنگسازان معروف این دوره هستند.

موسیقی در دوره ی مدرن و معاصر:
آهنگسازان دوره ی مدرن کارهای خود را از سبک ها و قانون های گذشته متمایز کنند، این دوره را نوگرایی موسیقی کلاسیک مینامند.
آهنگسازان کلاسیک دوره ی معاصر به ساختن موسیقی آوانگارد و مینیمال روی آورده اند، میشود این دوره را زوال تدریجی موسیقی کلاسیک و جایگزینی آن با انواع موسیقی مدرن نام گذاری کرد.
سرگی راخمانینف، کارل ارف و ایگور استراوینسکی از آهنگسازان مطرح این دوره هستند.

بعد از رنسانس، دوره های باروک (BAROQUE) تقریبا بین سال های 1600 تا 1750 میلادی، کلاسیک بین سال های 1750 تا 1820 میلادی، رمانتیک  بین سال های 1820 تا 1910 میلادی، موسیقی مدرن و معاصر از 1910 تا به امروز ، چهار دوره ی اصلی موسیقی کلاسیک به حساب می آیند.

فرم موسیقی هر دوره از موسیقی کلاسیک

قرون وسطی: سرود های گرگوریایی
دوره رنسانس: رقص، مس، مادریگال 
دوره باروک: کنسرتو گروسو، کنسرتو، سونات، سوئیت، اپرا، مس، اوراتوریو، کانتاتا، فوگ
دوره ی کلاسیک: سمفونی، کنسرتو، سونات، کوارتت زهی، اپرا، مس، اوراتوریو، کانتاتا
دوره ی رمانتیک: سمفونی،کنسرتو، سونات، کوارتت زهی، سوئیت، پوئم سمفونی، اوورتور، اپرا، مس، اوراتوریو، کانتاتا، سرود تصنیعی
دوره ی مدرن: سمفونی،کنسرتو، سونات، کوارتت زهی، سوئیت، پوئم سمفونی، اوورتور، اپرا، مس، اوراتوریو، کانتاتا، سرود تصنیعی
دوره ی معاصر: موسیقی الکترونیک

با توجه به برسی تاریخ دوره ها و تاریخ موسیقی کلاسیک، این سبک را موسیقی هنری اروپا میدانند که شروع آن را از سده میانه حدود سال 500 میلادی حساب میکنند.

با امیدواری به این که این آگاهی مختصر حس کنجکاوی شمارا نسبت به کشف این سبک الهام بخش، برانگیخته باشد.
برای کمک به مطالب بیشتر نظرات و پیشنهادات خود را بنوییسید کنید.