سازهای کوبه ای گروهی از ساز ها هستند که به دلیل لرزش بخشی از ساختمان اصلی ، صدا تولید می کنند ، از این رو اصطلاحاً idiophones نیز نامیده می شوند. این سازها به دو دسته تقسیم می شوند: سازهای کوبه ای کوک پذیر و سازهای کوبه ای کوک نا پذیر. این ساز ها معمولاً از چوب یا آلیاژ های مختلف فلزات ساخته می شوند که پوست معمولاً در دهانه آنها کشیده می شود.
قیچک ساز محلی بلوچستان
به نظر می رسد این ساز را می توان از خانواده رباب دانست، به عبارت دیگر رباب مقدمه ساخت قیچک است. این ساز در اکثر مناطق ایران به ویژه در جنوب سیستان و بلوچستان نواخته می شود و از قدیمی ترین سازهایی است که با آن در روستاها آوازهای محلی اجرا می کرد و هم اکنون نیز اجرا می شود.
همان گونه که فرهنگ ها درباره تنبک (دنبک یا ضرب) می نویسند، در دوران باستان دف یا دایره کوچک ساخته شده از روی و برنج را خمبک یا خانبک می نامیدند. مخلوط کردن به هم زدن دست ها با وزن و اصول نیز برای نشان دادن شادی را هم مجازا خمبک می گفتند.
ساز موسیقی وسیله ای است که برای پخش آهنگ استفاده می شود. احتمالاً قدیمی ترین وسیله تولید موسیقی صدای انسان و به دنبال آن سازهای کوبه ای و بادی است. قدیمی ترین ساز بادی کشف شده یک قطعه استخوان سوراخ دار است که به نظر می رسد متعلق به دوره انسان های نئاندرتال باشد.